بهترین مارک رنگ روغن ایرانی عنوانی است که در این مقاله به آن پرداخته خواهد شد. با بررسی رنگ های روغن های مختلف به بهترین نوع آن خواهیم رسید.
تاریخچه ی رنگ در ایران چه بوده است؟
رنگ روغن چیست؟
ویژگی های یک رنگ روغی خوب چه چیزهایی است؟
تفاوت رنگ روغن ها در چیست؟
مواد مورد نیاز برای یک نقاشی رنگ روغن چیست؟
تکنیک های مختتلف رنگ روغن چیست؟
بهترین نوع رنگ روغن ایرانی کدام است؟
انسان های اولیه اولین بار از رنگ ها در دوره ی قبل از تاریخ و در نقاشی دیواره ی غارها و بدن انسان بهره برد. آنان از شیره درختان و خزه و انگشنتان خود برای ترکیب کردن مواد در جهت تولید تهیه رنگ های طبیعی استفاده می نمود.
رنگ های آن زمان همه از ذره های رنگ که در خاک موجود است ساخته می شد. مثل رنگ های اکر سیاه و زغال سفید. مورخان بر این عقیده هستند که دلیل با اهمیت پیدا شدن صنعت استخراج مواد از معدن ها بر اساس همان کند و کاوهای آدم ها برای پیدا شدن رنگ ها و مواد رنگی می باشد.
اولین نمونه های نقاشی رنگ روغن نقش های بودا در غارهای بامیان (مناطق مرکزی افغانستان) می باشد که مربوط به حدوداً سال های 650 میلادی می باشد.
از دیگر کهن ترین رنگ هایی که بر دیوار غارها به کار رفته است به 12000 سال قبل در ناحیه ای از هندوستان مربوط می شود. رنگ اکر قرمزی که بر جای مانده از نوعی اکسید آهن به نام «هماتیت» درست شده است.
رنگ دیگری از خانواده ی اکر که متمایل به زرد می باشد که به دلیل موجود بودن آب در اکسید آهن به اسم اکر زرد شناخته می گردد. این رنگ «آمبریا» گفته می شود که از نام ناحیه ای در ایتالیا که محل وجود این اکسید است، برگرفته شده است.
این رنگ از خاک رس که شامل آهن و اکسید های منگنز است، ساخته می شود. سیاه کربنی هم رنگی سیاه می باشد که از چوب سوخته به دست می آید. نمونه ای دیگر رنگ مشکی نمونه ای منفسخ شده از استخوان سیاه می باشد. سفید هم در طول سال ها اغلب از سنگ آهک به دست می آمده است.
از حدوداً 1400 میلادی به بعد نقاشی مستقل به وجود آمد که نقاشی دیواری بود و آن را رنگ روغن می نامند. کشیشی به اسم گوت فیلد با بهره بردن از هنر نقاشی شرق که به وسیله ی شرق شناسان به اروپای شمالی رسید که روی این نقاشی ها چینی ها برای جلای اثر لاک و یا صمغ عربی می زدند.
به این وسیله جلای کار حفظ می شد. گوت فیلد برای بار نخست به جای استفاده از رنگ، با آب و زرده ی تخم مرغ از روغن بزرک بهره برد. بنابراین برادران وان آیک با تأثیر پذیرفتن از فلاماندری رنگ روغن را با پیروی کردن از گوت فیلد ترویج کردند. از این زمان به بعد به جای دیوار یا تخته ی چوبی که به عنوان تکیه گاه باشد از بوم استفاده شد که با متقال تهیه می شد و به آن کانواس می گفتند.
دو نقاش ونیزی به نام های آنتونلو و جووانی بلینی بنیان گذار مکتب ونیز بودند و شیوه ی رنگ روغن را از اروپای شمالی به ایتالیا کشاندند. شیوه ی کارشان کاربرد صمغ در رنگ روغن می باشد. بوم به شکل امروزی آن به سال 1520میلادی در ونیز عمومیت پیدا کرد و به جای حرفه ی تخته ی نقاشی سازی حرفه ای به اسم بوم سازی رواج یافت.
تا اینجا تا حدودی در مورد تاریخچه ی رنگ و نقاشی صحبت شد که در ادامه بیشتر در رابطه با رنگ روغنی نقاشی و همچنین برندها ایرانی مطالعه خواهد شد.
رنگ روغن ماده ای برای نقاشی می باشد که بر روی هر رنگدانه ی آن لایه ای نازک از روغن موجود است. این روغن حاوی یک روغن خشک کننده مثل روغن دانه ی کتان و یا خشخاش می باشد. روغن در طی یک روند اکسیداسیون خشک می گردد.
این روند لایه ای با استقامت و انعطاف پذیر را به وجود می آورد. از آنجا که هر ذره به وسیله ی یک لایه جداسازی می شود، نور قادر است از بین بعضی از ذرات رنگدانه عبور کرده و یا منعکس گردد. این مشخصه به آثار رنگ روغن روشنایی و عمق بسیار فوق العاده ای می دهد.
از مهم ترین مشخصه های رنگ روغن که آن را از سایر مواد نقاشی مثل آبرنگ و رنگ تخم مرغی جدا می نماید روند آرام تر خشک شدن آن، انعطاف پذیری بیشتر لایه های خشک شده رنگ و توانایی این رنگ در به وجود آوردن درخشندگی، شفافیت و کدری می باشد.
اگر چه شیوه های سنتی نقاشی هنرمندان را مجاز می کرد که بعضی از آثار کدری و شفافیت به وجود بیاورند، فن های رنگ روغن نقاشان را در ایجاد این قسمت ها توانا تر می کرد. سطح های کدری می تواند بدون هیچ شکستگی و ترک نازک بوده و خلق شفافیت آسان تر می باشد چرا که لایه های نازک رنگ برای مدت بیشتر ماندگاری دارد.
وسعت کنتراست در سایه های شفاف و نورهای کدر رنگ روغن خیلی وسیع می باشد. با بهره بردن از رنگ های شفاف عمیق روی پرده های رنگ کدر، باعث می شود مدولاسیون های تاریک خیلی جذابی را به وجود آورد و در تصویر عمق رنگی را ایجاد می نماید که در سایر تکنیک ها قابل دستیابی نمی باشد.
به این دلیل که رنگ روغن به آرامی خشک می گردد، به آسانی قابل ترکیب می باشد و حاشیه ی پرده های رنگ محوتر می گردد. از آنجایی که رنگ روغن زمان زیادی خیس است، نقاش فرصت پیدا می کند اشتباهات احتمالی خود را اصلاح نماید. حتی قادر است در اندازه ها و سوژه تغییرات دلخواه خود را به وجود آورد. اگر لازم باشد هنرمند قادر است با استفاده از کاردک از هر جا که مد نظرش است رنگ را جدا کند. مزیتی که رنگ روغن نسبت به رنگ ها و مواد دیگر دارد همین می باشد که با همه ی این کارها هنوز هم یک نقاشی خوب و تمیز به دست می آید.
از دیگر مشخصه های رنگ روغن این می باشد که رگ و کیفیت رنگ پیش و پس از خشک شدن تغییری نخواهد کرد و نقاش قادر است با خیالی آسوده دقیقاً همان رنگی که بر روی پالت ساخته و ترکیب کرده را به دست بیاورد و در نقاشی خود از آن بهره ببرد.
روند خشک شدن و طبیعت رنگ روغن این رنگ را به رنگی قابل حمل و مناسب برای بیشتر کاربردها مثل طراحی از منظره و سایر طراحی های فضای باز می کند. در حالی که رنگ هاییی که سریعاً خشک می شوند دارای چنین قابلیتی نیستند.
غشا و دارا بودن خاصیت کشسانی و انعطاف پذیری رنگ روغن فواید زیادی را در بر دارد. می شود از رنگ روغن بر روی سطوح انعطاف پذیر مثل بوم بهره برد. در حالی که رنگ های ترد و شکننده به صفحه های دارای استحکام بالا مانند پنل های چوبی و دیوارهای گچی محتاجند.
از آنجایی که بوم های قابل ساخت در اندازه های بزرگ تر و دارای تنوع بیشتر نسبت به پنل های چوبی می باشند. آثار رنگ روغن با ابعادی بزرگ به مقدار بیشتری نسبت به نقاشی هایی با رنگ تمپرا موجود می باشند.
مثل هر ماده ی دیگری، رنگ روغن به غیر از ویژگی های خاص و متمایز کننده نواقص و ایراداتی هم دارا است. بعضی از مواقع نقاش می خواهد سریعاً بر روی زمینه ای خشک آغاز به کار نماید اما رنگ روغن این امکان را دارا نیست.
برای این هنرمندان دیر خشک شدن رنگ روغن مزیت به حساب نمی آید. بعضی اوقات امکان دارد هنرمند با تکیه کردن بر ماهیت رنگ روغن اصلاح بعضی از ایرادات را به عقب اندازد، که این کار به احتمال فراوان سبب به وجود آمدن سطوح غیر شفاف در نقاشی می شود.
در نقاشی های رنگ روغن مایعی که رنگ با آن آمیخته می شود، روغن می باشد. رنگ روغن به دلیل دیر خشک شدن به نقاش آزادی عمل خواهد دادکه قلم موهای ضخیم تر و در نهایت تکه رنگ های بیشتری بر روی بوم نقاشی خواهد زد.
بخشی از شناخت ویژگی یک رنگ روغن خوب به تجربه هنرمند و به مرور زمان حاصل می شود. به طور مثال می توان گفت رنگ هایی که خوب هستند زمان خارج شدن از تیوپ روغن کمی را پس داده و سفت تر می باشند. اما رنگ های نامرغوب هنگام خارج شدن از تیوپ، اندازه ی زیادی روغن تیره بر روی پالت نقاشی به جای می گذارند. شاید این موضوع همیشه درست نبوده باشد اما در کل ویژگی یک رنگ روغن خوب به سه عامل بستگی دارد:
باید پوشش دهی رنگ مناسب باشد. بهره بردن از رنگدانه های نامرغوب یا اضافه نمودن بیش از حد مواد حجم دهنده و زائد در رنگ به وسیله ی کارخانه، قدرت پوشش دهی را کاهش می دهد. نیروی پوشش دهی زیاد سبب بالا رفتن سرعت انجام دادن نقاشی می گردد و از تعداد لایه های رنگی کم می نماید. این موضوع در رنگ های مات از اهمیت بیشتری برخوردار است. همین طور لایه های رنگی در ربند های با کیفیت بهتر بر روی لایه های خیس زیرین خود نشسته و در اصطلاح سر نخواهند خورد.
ثبات رنگی یک برند رنگ روغن خوب، بیشتر می باشد. به عبارتی رنگ هایی با کیفیت بالا بعد از خشک شدن تغییر کمیدر آن ها ایجاد می شود. همین طور در اثر مرور زمان کم تر زرد می شوند و دیرتر ترک بر می دارند. این در شرایطی می باشد که در بعضی از برندهای نامرغوب و ارزان قیمت، سریعاً پس از خشک شدن تابلو کنتراست رنگی آن به شدت افت می نماید.
درخشش، شفافیت و تأثیر گذازی رنگ ها در رنگی خوب زیاد است زمان ترکیب رنگ ها با یکدیگر هم حفظ می گردد. این اتفاق در حدی آشکار می باشد که اگر کسی مدت ها با رنگی ارزان نقاشی کرده باشد، بعد از خرید رنگ روغن با کیفیت و استفاده کردن با آن تا چند مدت در هنگام رنگ سازی بر روی پالت دچار نا هماهنگی و آشفتگی می شود.
متأسفانه خیلی از افراد به جای توجه به این نکات فقط به قیمت و هزینه توجه دارند. نهایتاً هم به سراغ برندهای رنگ روغن نامرغوب رفته و از آن استفاده می کنند. این در حالی می باشد که با نگاهی اقتصادی نیز به کار بردن این رنگ ها چندان به صرفه نمی باشد. در حقیقت هر چه قدر هزینه ی کم تری پرداخته شود اما لذت چندانی از نقاشی برده نشود، فقط یک وقت تلف کردن محسوب می شود. تیوپ رنگ ها با سرعت بیشتری تمام خواهد شد و باید دوباره هزینه کرد.
از لوازم مورد نیاز برای نقاشی رنگ روغن که خیلی دارای اهمیت است قلم مو می باشد زمان انتخاب قلم مو برای نقاشی رنگ روغن باید خیلی دقت داشت و دو نکته ی اساسی را مد نظر داشت: شکل و الیاف استفاده شده در قلم مو است. انواع و اشکال مختلف و متفاوتی در بازار موجود است. که مفید ترین و کاربردی ترین آن ها، قلم موهای گرد، صاف، رنگ روشن و یا فندقی می باشند. قلم موهای گرد دارای سری گرد و نوک تیز هستند؛ و برای کشیدن خط های باریک و یا نقطه گذاری مناسب می باشند.
قلم موهای صاف و رنگ روشن معمولاً دارای سری مربع شکل می باشند. این حالت قلم مو برای طرح های مستطیلی مناسب می باشند. قلم موهای رنگ روشن دارای موهای کوتاه تری نسبت به قلم موهای صاف هستند.
قلم موهای فندقی هم دارای سری صاف هستند. نوک قلم موهای بیضی شکل و یا تخم مرغی برای حرکت های باریک و ظریف و همین طور مناطق بیشتر مناسب می باشد. قلم موهای فندقی رنگ در نقاشی های رنگ روغن دارای کاربرد زیادی می باشند و بیشتر از قلم موهای دیگر مورد استفاده قرار می گیرد. موی قلم موها از جنس پوست حیوانات و الیاف مصنوعی می باشند.
موی حیواناتی مثل گراز از حالتی ارتجاعی برخوردار است. موی گراز معمول ترین مو حیوانات برای ساخت قلم موی نقاشی رنگ روغن می باشد. قلم موی موی گراز سخت تر از قلم مو با موی سمور می باشد و برای نقاشی هایی با خطوط ضخیم و خشن مورد استفاده قرار می گیرد.
قلم موهای با موی مصنوعی خیلی سخت و یا انعطاف پذیری قلم موهای موی حیوانات نمی باشند، ولی تمیز نمودن آن ها خیلی آسان می باشد و کرار می شود از حلال ها و تمیز کننده ها برای تمیز کردنشان استفاده نمود.
از دیگر لوازم نقاشی رنگ روغن می توان به بوم اشاره کرد. سطحی که در رنگ روغن استفاده می گردد و معمول می باشد، پارچه ی کرباس کشیده می شود و قرار می گیرد و در یک قالب چوبی می باشد. این بوم می بایست پیش از نقاشی کشیدن مهیا گردد و در اول می بایست به آن روغن مالید.
بوم دست ساز: مقرون به صرفه می باشد ولی آماده کردن آن خسته کننده و همین طور برای اندازه های سفارشی نقاشی رنگ روغن خوب می باشد.
بوم آماده: سبب صرفه جویی در وقت می گردد، اما گران است و معمولاً در آن ها از جنس کرباس هایی با کیفیت نامرغوب استفاده می شود.
پارچه ی کرباس: مناسب برای نقاشی رنگ روغن کوچک و تمرینی می باشد.
تخته دستی: پنل هایی هستند که برای استفاده آماده می شوند.
چوب: می بایست دارای سطحی صاف باشند.
پالت مناسب نقاشی رنگ روغن بیضی شکل، صاف و یا یک تخته ی چوبی می باشد. که حفره ای برای جای شست و گرفتن موجود است. می بایست برای استفاده از پالت های چوبی، از چند هفته قبل تر آن را با روغن بزرک چرب نمود و سپس رنگ را بر روی آن زد تا رنگ ها جذب چوب ها نگردند. دیگر گزینه های پالت برای نقاشی رنگ روغن پالت کاغذی، سینی لعاب دار، و یا شیشه است که در صورت نیاز از آن ها هم می توان استفاده نمود.
هنرمند به یک پایه ی سفت و سخت برای نگه داشتن بوم نیاز دارد. سه پایه ای چوبی خیلی کار ساز می باشد.
داخل جعبه ها به غیر از قلم موها، رنگ ها، روغن، حلال، پالت و پارچه، شیشه ای برای شست و شوی قلم مو ها هم نیاز است.
کاردک ها برای مخلوط نمودن رنگ روغن روی پالت مورد استفاده قرار می گیرد. کاردک نقاشی برای استفاده از رنگ در سطح نقاشی رنگ روغن استفاده می شود.
مناسب برای تمیز کردن برس و پاکسازی کلی مورد استفاده قرار می گیرد.
رنگ ها را زیاد نباید با هم مخلوط کرد، چون رنگ ساخته شده تیره و کدر می گردد. بهتر است رنگ ها در پالت نقاش محدود بماند. نباید همه ی رنگ ها را روی پالت ریخت و باید از هر رنگ کمی روی پالت گذاشت.
دو شیشه از حلال ها باید همیشه در کنار نقاش باشد که یکی برای رقیق کردن رنگ و دیگری برای تمیز کردن قلم مو ها استفاده می شود. استفاده از رنگ پس زمینه برای هنرمند راحت تر می باشد نسبت به اینکه روی زمینه ی سفید کار انجام شود.
قلم موهایی که برای کار رنگ روغن مناسب تر هستند، قلم موهای تخت می باشند. که از انواع نرم و زبر برخوردارند که کوتاه یا بلند هم می باشند. قلم موهای زیر یا گرد هم مناسب می باشند. قلم موهای بادبزنی، چتری و زبان گربه ای هم در نقاشی رنگ روغن کاربردی هستند.
تینر، نفت، وایت اسپریت، سانسادور و تربانتین همگی از شوینده های مناسب برای قلم موی رنگ روغن می باشند اما شوینده ای بی بو بیشتر پیشنهاد می گردد.
روش درست شستن قلم موهای رنگ روغنی شده این است که در ابتدا باید رنگ مانده به قلم مو را با دستمال پاک کرده و بعد قلم مو را در شوینده چرخانده یا در مدت 5 دقیقه در شوینده گذاشت. پس از اینکه از پاک شدن رنگ ها اطمینان حاصل شد، قلم مو را با آب و صابون شسته و می گذاریم خشک شود.
بهتر است برای باز نشدن موی قلم مو به مرور زمان، پس از اینکه قلم مو شسته و خشک شد دور قلم مو را کاغذی پیچانده و چسب بزنند.
به طور معمول از 12 سالگی آموزش رنگ روغن را می توان آغاز کرد و به شکلی هدفمندتر و تخصصی تر نقاشی را دنبال کرد. البته اشخاص خاصی هم هستند که زودتر یا دیرتر کار را آغاز می نمایند. در مورد تنکنیک رنگ روغن هم می توان گفت 12 سالگی سن مناسبی می باشد مگر اینکه مربی مربوطه چیز دیگری تشخیص دهد.
در صورتیکه کسی قصد داشته باشد تابلوی نیمه کاره ای را دوباره از سر گیرد، می بایست اول تابلو را کاملاً گرد گیری کرده و سپس به وسیله ی قلم مویی نرم همه سطح تابلو را با روغن بزرک بپوشاند فقط باید دقت داشت که لایه ای یکدست و نازک روی سطح تابلو بکشد و سپس کار را از سر گسرد.
برای کشیدن طرح اولیه بر روی تابلو می بایست با مداد Hb طرح کشیده شود اما باید در نظر دداشت که اگر رنگی با گرافیت مداد حل می شود طرح را می توان با توجه به رنگ مورد نظر به وسیله ی مداد رنگی کشید. مثلاً در صورت سرد بودن رنگ ها از مداد آبی روشن و در صورت گرم بودن رنمگ ها از نارنجی روشن استفاده شود.
برای ساده تر ترکیب شدن رنگ ها و زودتر خشک شدن تابلو می توان از یک رنگ سفید به نام سفید جادویی استفاده نمودکه در بازار هم به فراوانی یافت می شود و یا اینکه رنگ را با روغن خشک شوندگی بالا ترکیب کرد تا کار سریع تر خشک گردد.
1- از روغن بزرک در نقاشی رنگ روغن استفاده ی زیادی می گردد. درب بعضی از شیشه های حاوی این روغن به شکل فشاری باز می گردد. درب های فشاری مانع از بیرون ریخته شدن محتوای داخل ظرف، وقت وارونه شدن آن می شود. برای باز کردن این درب ها باید اول در را به سمت پایین فشار داده و بعد آن را چرخانیده و باز کرد.
اگر نقاشان از روغن های دارای استفاده می نمایند نباید فراموش کنند که بعد از باز کردن و استفاده نمودن از روغن، با تکه ای پارچه، دور دهانه ی بیرونی ظرف را پاک و تمییز کنند.
باید به داشته باشند که حتی اگر از روغن های با درب معمولی هم استفاده می نمایند چنین کاری را انجام دهند، زیرا دور دهانه ی بیرونی ظرف که به روغن آغشته می شود، کم کم حالت شکرک و چسبند را به خود می گیرد و به خصوص درب های فشاری را با مشکل مواجه می نماید و سبب چسبیدن درب به دهانه و باز نشدن آن می شود. اگر این اتفاق بیافتد مشکلات زیادی را ایجاد می کند.
پس بهتر می باشد پیش از اتفاق افتادن این حالت با بهره بردن از تکه ای پارچه و تمیز کردن دور دهانه ی بیرونی ظرف بعد از هر بار مصرف کردن، از دردسر احتمالی نجات داد.
2- بیشتر سه پایه هایی که در بازار موجود است پیچها و گردونه های قابل تنظیم دارند که برای هنرمند این امکان را فراهم می کند که تا ارتفاع قرار گیری تابلو در مقابل خود را تنظیم کند.
از دیگر نکته های که توجه کمی به آن ها شده است، تنظیم سه پایه ی نقاشی می باشد. متأسفانه این اتفاق می افتد که بیشتر هنرمندان بدون در نظر داشتن مکان و ارتفاع مناسب برای بومی که مقابل شان و روی سه پایه قرار دارد، نقاشی را آغاز می کنند.
بوم نقاشی باید به شکلی قرار داده شود که برای کار کردن و قلم زدن مجبور به خم شدن نباشند قوز کزدن و حالتی خمیده در وقت کار، به غیر از اینکه مقدار تسلط هنرمند بر کار را کم می کند و کم کم سبب گرفتگی عضلات گردن و کمر می شود و در مدت زمان طولانی مشکلات و عوارض جسمی جبران ناپذیری را ایجاد می کند.
3- خیلی از تازه کار های نقاشی رنگ روغن آگاه نیستند که قبل از رنگ گذاری روی تابلویی که از پیش آغاز به کشیدن نموده اند باید توسط قلم مو بخش های قبلی را با مقدار نازکی از روغن بزرک پوشش دهند.
از نکته های مهم نقاشی رنگ روغن مان روغن زدن زمینه است. این عمل به هنرمند کمک خواهد کرد تا قلم مویش بر روی بخش های قبلی روان تر و نرم تر حرکت کند. همین طور سبب می شود تا جای به هم رسیدگی بخش هایی که تازه کار می گردند با بخش هایی که از قبل کار شده است مات نشده و شفاف باشد.
البته می بایست به سه نکته ی پایه ای توجه کرد. یکی آن که در قبل به آن اشاره شد، روغن باید خلی کم مورد استفاده قرار گیرد. دیگر اینکه حتماً بعد از روغن زدن، با تکه ای پارچه ی تمیز و بدون پرز روی این بخش ها کشید تا روغن اضافی گردد.
اگر این کار صورت نپذیرد، روغن های اضافی شره می کند و به شکل گوله شده در می آید و به سطح کار ظاهری ناخوشایند خواهد داد. نکته ای دیگر اینکه اگر نقاش قصد داشته باشد بر روی قسمتی از اثر کار کند، عمل روغن زدن باید محدود به همان قسمت شود.
و از روغن کاری کل تابلو پرهیز نماید؛ زیرا روغن باقی مانده بر روی قسمت هایی که روی آن کار نمی شود، حالت چسبنده به خود می گیرد و پرز و گرد و خاک محیط را جذب می کند و وضعیتی نا مناسب را برای ادامه ی کار به وجود می آورد.
4- نکته ای مهم که شاید خیلی از تازه کارها و افرادی که به شکل آماتور و خود آموخته نقاشی رنگ روغن را انجام می دهند از آن آگاه نباشند این می باشد که به هیچ عنوان نباید بر روی تابلویی که به طور کامل خشک نشده و نیمه خشک است کار نمود؛
زیرا اگر کار تابلویی به روز دیگر کشیده شد و رنگ ها حالتی نیمه خشک پیدا کنند، بر روی آن قسمت ها نباید رنگ گذاری نمود و یا اینکه آن بخش ها را روغن مالی نمود. رنگ گذاری بر روی قسمت هایی که نیمه خشک هستند سبب می شود تا این بخش ها به دلیل پوشیده شدن با رنگ جدید به صورتی خشک نشده باشند.
در نهایت لایه های رویی که در کنار هوا قرار می گیرند سریع تر خشک می گردند اما لایه ی زیرین به شکلی نیمه خشک باقی گذاشته می شود و کم کم و تدریجاً آغاز به خشک شدن می نماید، سبب جابجایی لایه های رویی و در آخر ترک خوردن کل رنگ ها تابلو می شود.
5- بهره بردن از روغن بزرک برای رقیق تر و روان تر حرکت نمودن قلم مو بر روی بوم مرسوم می باشد. باید توجه کرد که کنترل مقدار غلظت رنگ در لایه های اول و دوم رنگ گذاریدر کیفیت پایانی تابلو بسیار مؤثر است. بیش از حد رقیق بودن لایه های رنگی یا در اصطلاح آبرنگی کار نمودن تابلو برای حجم بالای روغن موجود در رنگ رقیق، گرد و غبار فضا را به خود جذب می نماید و تابلوی نقاش را پر از پرز و گرد و خاک می نماید.
6- انتخاب نمودن نوع قلم موی نقاشی و همین طور نگه داری درست از آن به غیر از اینکه در کیفیت تابلوی نقاشی می تواند اثر بگذارد، هزینه های جانبی هنرمند را هم کم می کند، خیلی مشاهده می شود که هنر جویان، قلم موهای مورد استفاده ی خود را به درستی نگه دار نمی کنند و مجبور به تهیه ی دوباره ی قلم مو می گردند.
باید به یاد داشت که قلم مو را همیشه به شکلی نگه داری کرد که سر آن تحت فشار نباشد و از حالت اولیه ی خود خارج نگردد. کج شدن و یا باز شدن نوک قلم مو، به خصوص اگر احتیاج به ظریف کاری در کار باشد، مساوی می باشد با غیر قابل استفاده نمودن آن ها و احتیاج به خرید دوباره ی قلم مو است. همیشه مکان و فضای کافی برای نگه داری و کنار هم قرار دادن قلم موها در نظر گرفت و آن ها در محفظه هایی کوچک و کم جا قرار نداد.
7- هیچ وقت در شب و در محیطی که نور مناسب ندارد نباید کار کرد. بهترین شرایز از نظر روشنایی، کار نمودن در طول روز و نوذ طبیعی است. اما از آنجا که امکان کار کردن در چنین شرایطی ایده آل برای همه و به شکل همیشگی وجود نخواهد داشت. بهتر این می باشد با فراهم نمودن شرایط نوری درست خود را از خطر تشخیص ندادن رنگ ها بیمه کرد.
نورهایی که به طور معمول در منازل است، معمولاً با نور طبیعب روز خیلی اختلاف دارد و رنگ هایی که در مدل موجود است را به شکلی دیگر نمایش می دهد. هنرمند در شب رنگ هایی را که بر روی بوم قرار می دهد و صبح در کمال تعجب می بیند که از ان چیزی که شب قبل دیده و ثبت نموده نشانی وجود ندارد.
8- تکه ای خیزران تقریباً بلند به عنوان تکیه گاه دست می تواند موقع کار با قلم مو و رنگ مورد استفاده قرار داده شود. بهترین وسیله که به عنوان چوبدست و تکیه گاه برای کنترل بیشتر دست که قلم مو در آن است می توان استفاده نمود، خیزران هایی می باشد که در برخی گل فروشی ها برای فروش وجود دارند.
البته از هر وسیله ی دیگری که مثل چوب های خیزران بلند و باریک و همین طور سبک هستند، نیز می شود استفاده کرد. مثل تکه ای چوب بلند و سبک. باید اشاره کرد که خیزران همان بامبو است.
آلاپریما: اصطلاحی ایتالیایی در رنگ روغن می باشد و یعنی نقاشی خیس روی خیس که به معنی رنگ گذاری مستقیم می باشد. به این شکل که رنگ را به صورت مستقیم بر روی کرباس بوم می گذارند. این شیوه بدون رنگ های زیرساری انجام می شود. به این معنی که رنگی در زیر کار قرار نمی گیرد که بخواهد خشک شود پس در این روش کار خیلی سریع تمام می گردد.
ایمپاستو: استفاده کردن از لایه ای ضخیم از رنگ که بافت قلم مو و با کاردک نقاشی رنگ روغن را حفظ می نماید.
کاردک نقاشی رنگ روغن: با بهره بردن از کاردک نقاشی یک لایه ی بافت دار از رنگ را می توان اعمال نمود. کنترل نداشتن دقیق در استفاده از کاردک مشکل خاصی به وجود نخواهد آورد. و به راحتی می توان با رنگ بازی نمود و طرح دلخواه را ایجاد کرد اما این کار با قلم مو خیلی سخت می شود. لذت نقاشی رنگ روغن به این روش خیلی جالب می باشد.
رنگ زمینه: بر روی سطحی که ته مایه ی رنگ دارد رنگی با کنتراست بالا برای لایه ی بعدی استفاده می گردد. به دآن معنا که دو رنگ متضاد که روی هم قرار گرفته می شود. رنگ زمینه در نقاشی رنگ روغن خیلی دارای اهمیت می باشد.
زیر سازی: نقاشی را با رنگی کم یا لایه ای نازک شروع می شود تا خیلی سریع خشک گردد، مثل لایه ی خاک و این کار می بایست پیش از اضافه نمودن رنگ های اصلی طرح و دیگر جزئیات روی بوم انجام گردد، دقیقأ به معنی زیر سازی است.
پولیش: لایه ای شفاف روی رنگ های خشک شده می باشد. باید از پولیشی متوسط با شفافیت زیاد استفاده کرد. در این بخش کار می بایست صبر و دقت بالایی داشت. پولیش ها بیشتر به شکل اسپری می باشند.
ایجاد عمق: لایه ای از رنگ را روی رنگ های خشک و یا کمی خشک می گذارند، این کار اجازه خواهد داد که رنگ زیرین کم تر به چشم خواهد آمد. با توجه کردن به سلیقه ی نقاش این تکنیک یا به شکل خطی انجام می گردد و یا به شکل نقطه ای و خالدار، با این کار به آن بخش از نقاشی عمق داده می شود و رنگی متفاوت به وجود می آید.
قلم موی خشک: با بهره بردن از قلم موی خشک مقدار کمی رنگ را به آهستگی روی سطح بافت دار نقاشی باید کشید.
جلا برای محافظت از نقاشی نهایی استفاده می گردد. جلاهای تصاویر می بایست جدا شدنی بوده تا نقاشی ها را در صورت کثیف شدن بتوان تمیز نمود.
باید از قلم موی جلا کاری مسطح پهن، نرم و فشرده استفاده کرد.
کاری که قرار می باشد جلاکاری روی آن انجام گیرد باید صاف روی میز قرار داد. جلاکاری را در حالی که کار به شکل عمودی کار می گیرد، انجام نداد.
جلا را به جای اینکه به شکل لایه ای ضخیم روی سطح گذاشت بهتر است در چند لایه نازک گذاشت. روکش ضخیم دیرتر خشک می گردد. امکان دارد بعد از خشک شدن کدر شود. اگر در طول استفاده کردن بچکد و یا فرو رفتگی پیدا نماید و احتمال اینکه بعد از خشک شدن جای ضربات قلم مو در آن مشخص باشد بیشتر می شود.
در جلاهای رقیق شده امکان دارد حباب ایجاد شود و باید دقت داشت.
قلم مو را در ضربات طولانی و یکدست حرکت داد تا کل سطح از بالا تا پایین پوشش داد و در همین حال کم کم از یک سمت به سمت دیگر حرکت داد.
در طول کار لایه ی جلا را باید در زوایا به دقت بررسی کرد تا حبابی ایجاد نشود. در صورت دیده شدن حباب باید سریعاً یکدست شود.
وقتی هنرمند قسمتی را رها کرد به بخش هایی که جلا کاری آن ها شده نباید برگشت. اگر دوباره به آن قسمت برگردد، رزین های خشک به داخل قسمت های خیس کشیده می شود که این کار در رنگ های تیره سبب ایجاد تیرگی و ماتی می گردد، اگر یک قسمت فراموش شود باید اجازه داد کار کاملاً خشک گردد بعداً جلاکاری را دوباره انجام داد.
نباید زود برای جلا کاری اقدام نمود، حتی رقیق ترین رنگ های روغنی هم می بایست به مدت 6 ماه گذاشت تا خشک گردد. از جلا به عنوان ماده ای پایه نباید استفاده کرد، چون این کار سبب حساسیت نقاشی به حلال می گردد و در آینده هم اگر نقاش بخواهد نقاشی را تمیز کند از بوم کنده خواهد شد.
رنگ روغن بر دو نوع مات و براق وجود دارد.
رنگ روغن مات: از این نوع رنگ روغن در داخل ساختمان و بر روی سطح های گچی و اغلب بر روی کارهایی که از لحاظ زیر سازی دارای ایراد هستند و قابلیت ترمیم آن دارای مشکل می باشد انجام می نمایند تا شکل و یا ایراد کار با رنگ آمیزی روغنی مات رفع شود.
رنگ روغن براق: این نمونه نقاشی ها از نظر دوام و ماندگاری نسبت به رنگ روغنی مات بیشتر می باشند. از این رو در مواردی که بیشتر در معرض نور آفتاب می باشند و همین طور درب های آهنی را می بایست با رنگ روغنی براق نقاشی کرد.
نام برخی از برندهای رنگ روغن ایرانی
این رنگ روغن ها در بسته های 12 تایی یا 24 تایی ارائه می شوند و حلال در روغن بزرک هستند و خشک شوندگی نسبتاً طولانی دارند.هنگامی که آن ها را برای استفاده باز می کنیم با هوا خارج نمی شوند به دلیل وجود سیالیت در آن ها و ترکیب با رنگ های دیگر تا ساعت ها خشک نمی شود؛ و به آسانی می توان به رنگ ها و فضای جدید و مورد نظر دست یافت.
از دیگر رنگ های موجود در بازار است که یک برند ایرانی محسوب می شود.
این رنگ برندی می باشد که سال هاست در زمینه ی تولید رنگ فعالیت دارد و در بازار رنگ مورد استفاده مخاطب را ارائه می کند.
وستا از مشهورترین رنگ های ایرانی به حساب می آید که رنگ های مختلفی را برای علاقه مندان به هنر تولید و روانه ی بازار می کند. رنگ هایی که تولید می کند مانند رنگ روغن، اکرولیک، آبرنگ، اکولین و... است.
در اینجا که رنگ روغن مورد بحث است باید گفت که این برند در اندازه های متفاوتی تولید و ارائه می شود که هنرمند با توجه میزان مصرف خود، رنگ مورد نظر را انتخاب می کند. رنگ روغن وستا نسبت به رنگ روغن های دیگر ایرانی از کیفیت نسبت بهتری برخوردار است و در میان هنرمندان شناخته شده تر است.
معمولاً استادان و مربیان آموزش نقاشی رنگ روغن در شروع کار به هنر جویان خود رنگ وستا را معرفی می کنند زیرا رنگی است که هم تا حدودی از کیفیت خوبی برخوردار است و هم برای شروع رنگ خوبی محسوب می شود.
رنگ روغن مانی
رنگ روغن داوینچی
این برند به قول معروف دستی بر آتش دارد و در تولید رنگ های هنری قدمتی طولانی دارد. این برند در تولید رنگ روغن از نظر کیفیت بد نیست اما کیفت یک رنگ روغن کامل را دارا نمی باشد.
با توجه به تجربیاتی که هنرمندان در مورد انواع رنگ ها دارند باید گفت که رنگ های روغنی که مخلوطی از پودر سنگ، رزین و روغن هستند باید از کیفیت بالایی برخوردارد باشند تا در نهایت کاری با کیفیت تحویل دهند.
از نظر کارشناسان حوزه ی نقاشی بیشتر رنگ روغن هایی که در ایران تولید می شوند به دلیل برخوردار نبودن از کیفیت بالا در پودر رنگ احتمال اینکه رنگی با کیفیت بالا تولید نشود وجود دارد.
رنگ روغن هایی که کیفیت چندان خوبی ندارند، ممکن است پس از گذشت چند ماه یا سال از کشیده شدن اثر، رنگ اثر کم رنگ شده و یا ترک بخورد. رنگ های اصلی که در رنگ روغن مورد استفاده قرار می گیرد باید دقیقا همان رنگ های اصلی باشند
زیرا اگر کوچک ترین تغییری در رنگ ها ایجاد شود از ترکیب رنگ های اصلی رنگ ثانویه ی درستی به دست نمی آید که متاسفانه در اکثر رنگ روغن های ایرانی این مهم رعایت نمی شود.
رنگ های روغنی ایرانی طی چند سال امکان دارد مارک های مختلفی را روانه ی بازار کنند از این رو تاریخچه ی ثابت و دقیقی ندارند و طی دوره ای ممکن است یک برند بین کاربران شناخته شود اما پس از گذشت زمانی دوباره رنگ جدیدی وارد بازار شده و رنگ قبلی دیگر از بازار جمع شود که این بی ثباتی در ارائه کردن رنگ ها در بازار خود دلیلی برای کم تر شناخته شدن رنگ روغن در بازار را دارد.
در صورتی که رنگ های روغنی خارجی به دلیل قدمتی که کارخانه هایشان دارند، رنگ هایی با کیفیت و خیلی خوب در اختیار مشتریان می گذارند و یک اثر پس از گذشتن چند وقت ترک خورده و کم رنگ نمی شود.
نقاشی از دیر باز در میان هنرمندان دارای اهمیت والایی بوده است و احترام زیادی برای هنر نقاشی قائل بوده اند. ابزار آلات مختلفی برای پدید آوردن یک نقاشی خوب وجود دارد که هر کدام برای نقاشی خاصی مورد استفاده قرارمی گیرد. رنگ های زیادی در میان هنرمندان شناخته شده است که هر کدام در سبک خود زیبا هستند.
از این رنگها می توان به مداد رنگی، آبرنگ، گواش، اکرولیک، ماژیک، اکولین، مرکب های مختلف و رنگ روغن اشاره کرد که در این مقاله به رنگ روغن پرداخته شد. رنگ روغن ها برند های مختلف ایرانی و خارجی دارند. این مقاله به طور اختصاصی مارک های ایرانی را مورد بررسی قرار داد تا بهترین مارک را شناسایی کند.
درست است که محصولات رنگ ایرانی ممکن است قابل مقایسه با برند های خارجی نباشند اما در نوع خود امکان دارد بهترین باشند. با بررسی رنگ های مختلف ایرانی برند وستا و کامران جزء محصولات خوب محسوب می شوند زیرا تقریباً ویژگی های یک رنگ روغن خوب که غلظت مناسب، نداشتن هوای اضافی در تیوپ رنگ، جدا نبودن رنگ از روغن آن و... می باشد را دارا هستند.
بعضی از برند های رنگ روغن ایرانی هم خیلی شناخته شده نیستند و فقط در حد نام از آن ها یاد شده است. همان طور که در متن مقاله هم اشاره شد، رنگ روغن های ایرانی معمولاً همیشگی و به طور ثابت تولید نمی شوند و یک برند هر چند وقت یک بار تولید شده و با توجه به استفاده ی کاربران باز تولید شده و یا تولید آن متوقف می شود.
رنگ روغن های شناخته شده ی ایرانی هان هایی بود که نام آن ها در طول مقاله آورده شد. به هر ترتیب اگر تولید کنندگان رنگ در ایران تلاش بیشتری برای تولید رنگ های هنری بکنند قطعاً از کیفیت بالاتری برخوردار خواهند شد.
